SWING @ WESPELAAR

SWING @ WESPELAAR - 19/08/22

De tweede dag van Swing Wespelaar 2023 was door 7 differente bands en evenveel stijlen veelbelovend. Wat te verwachten van LUTHER’S en MUDDY WHAT?? De kwaliteiten van de Britse blues/soul zangeres KYLA BROX en blues veteraan/harpist MARK HUMMEL kennen we en, gaat JOHN DEL TORO RICHARDSON het publiek solo verbazen? LAURENCE JONES is ondertussen een vaste waarde en, wordt THE KEESHEA PRATT BAND alsnog de verrassing van de zaterdagavond?...”

Zaterdag 19 Augustus 2023:
LUTHER'S (NL) - MUDDY WHAT? (DE) - KYLA BROX (UK) - MARK HUMMEL BAND (US) - JOHN DEL TORO RICHARDSON (US) - LAURENCE JONES (UK) - KEESHEA PRATT BAND (US)

LUTHER’S mag dit jaar dag 2 van SWING 2023 openen. Het is een jonge roots-band uit Leiden met een frisse blik op blues en soul gerelateerde muziek. Ze spelen authentieke Chicago blues en Delta covers. Denk hierbij aan door Muddy Waters, Buddy Guy, Eric Clapton geïnspireerd werk en uitstapjes naar surf, reggae en rock’n’roll. Lothar Wijnvoord (zang, gitaar), Joost Tonies (gitaar, zang), Boris Weijers (drums) & Daan Tonies (bas) schudden in de vroege namiddag met o.a. “I Want You” en heel snedig gitaarwerk de eerste Swingers snel wakker.

Met een niet alledaagse maar voor een Duitse blues band vrij expliciete bandnaam, MUDDY WHAT? en zichzelf de vraag stellend, begon een trio uit de regio München en Nürnberg, sinds hun oprichting in 2006 aan hun muzikale reis. Frontdame Ina Spang (lead gitaar, mandoline), haar broer Fabian (zang, ritme gitaar) en drummer Michi Lang debuteerden in 2018 met ‘Gone from Mississippi’. Ze haalden als winnaar van de German Blues Challenge 2021 de finale van de EBC 2022 en waren semifinalisten tijdens de IBC 2022 in Memphis. MW? debuteerde in 2018 met ‘Gone from Mississippi’, bracht in 2019 ‘Dancing in the Halls’ en in 2020 het live album ‘Blues for You’ uit. Hun meest recente en vierde album ‘Spider Legs’ (2022) bevatte (voor het éérst) enkel originele nummers. De negen nummers op het album zijn “een mix van epische blues ballades en brutale folky bluegrass nummers…”. De opnames gebeurden in de Kreuzwirtskeller, een bekende live locatie in de Duitse blues scene in Hilpolstein/Beieren, die tijdelijk omgebouwd werd tot een studio. De nummers op het album vormden de basis van de setlist voor Swing. Gezien drummer Michi er niet bij was verving Jens Roelandt (Bluesbones) hem meesterlijk. Het trio opende met “Gone from Mississippi” en “Moving On”, nummersuit hun debuutalbum, waarin Ina met aanstekelige slide gitaar al meteen de aandacht trok en Fabian liet horen dat hij een uitstekende stem heeft. “Shoe Lace” was een nieuw nog niet opgenomen nummer, op het folky en dromerige “Spider Legs” leidde Ina dan weer op mandoline en hun “encore” “Rollin’ and Tumblin’”, overtuigde ook de laatste twijfelaars. Een interview met deze straffe en erg muzikale zus en broer, waarvan we zeker nog méér zullen gaan horen, vind je op de Rootstime website.

De Britse KYLA BROX is een blues/soul zangeres en dochter van cultfiguur en blues zanger, Victor Brox (1941-20/02/23). Haar moeder, Annette Brox, speelde de rol van meid Caiaphas in de originele A. Lloyd Webber film, “Jesus Christ Superstar” (1973). Enkel de 2 jongste kinderen, Sam (Dust Junkys) en Kyla waren muzikaal. Nadat Victor en Annette scheidden, werd Kyla in Didsbury (Manchester) opgevoed door Annette en haar beruchte stiefvader Laurie. The Victor Brox Blues Train kreeg door de vele (te) jonge artiesten de bijnaam “Child Slavery Band”. In 2000 toerde de 20-jarige Kyla intensief met haar vader in Australië. Thuis vormde ze in 2001 met bassist Danny Blomeley een duo, dat later met ex leden van The Child Slavery Band de Kyla Brox Band werd, met Kyla Brox (zang, fluit), Marshall Gill (gitaar), Tony Marshall (sax), Danny Blomeley (bas) & Phil Considine (drums). Hun optreden tijdens het Colne Blues Festival in 2002 bevestigde Kyla’s reputatie in de blues scene. In 2007 debuteerde Kyla solo met ‘Gone’ en in 2008 huwde ze met haar muzikale partner Danny Blomeley. Ze hebben samen drie kinderen, waarvan er twee haar vandaag vergezelden. ‘Pain & Glory’ (2019) is ondertussen al Kyla’s negende studio album. Paul Farr, die al jaren Kyla’s gitarist is, drummer Mark Warburton & eega/bassist Danny Blomeley begeleidden Kyla excellent op o.a. de pakkende en meeslepende blues slow “Pain & Glory” en haar nieuwe single, “Bluesman’s Child” die Kyla opdroeg aan haar in februari overleden vader. Na de swingende meezinger “365”, waarmee ze haar optreden zowat afrondde, liet ze het publiek verbijsterd achter. Er werd op Swing door Kyla Brox uit een ander eigenzinnig vaatje getapt, maar hoe!

Long time no see, no heart… Ik heb het hier over Grammy genomineerde en BMA-winnaar, harpist, singer-songwriter en bandleider, MARK HUMMEL. Hij werd in 1955 in New Haven (CT) geboren en groeide op in Los Angeles (CA). Via Mexicaanse babysitters, die naar R&B en soulmuziek luisterden, kwam Hummel voor het éérst in contact met muziek van zwarten, als Jimmy Reed en Slim Harpo. Hummel speelde op school al mondharmonica en vanaf 1985 toerde hij met The Blues Survivors. Hummel is te horen op méér dan 30 albums, waaronder de Blind Pig Records-release ‘Remembering Little Walter’ (1985), dat Grammy genomineerd werd en twee BMA’s won. Mark Hummel is ook heel bekend van zijn Blues Harmonica Blowouts waarmee hij in 1991 in Berkeley (CA) begon. Het evenement groeide uit tot de belangrijkste harmonica gebeurtenis van de West Coast. Voor zijn meest recente album, ‘Wayback Machine’ (2020) verdiepte Hummel zich in de geschiedenis van Bluebird Records (een dochterlabel van het RCA Victor label), een label dat opgericht werd in 1932 door Eli Oberstein om te kunnen concurreren met de low budget labels. De "Bluebird sound” werd bekend van de gelijknamige sessie band die bestond uit muzikanten zoals Big Bill Broonzy, Roosevelt Sykes, Washboard Sam en Sonny Boy Williamson. Het Bluebird label werd de thuisbasis van Chicago-blues en beïnvloedde de R&B en vroege R’n’R. Hummel trok naar Wespelaar met Mikko Peltola (drums), de geweldige Tomi Leino (gitaar) en de altijd opvallende Jaakko Prepula (bas). Het was ondertussen snikheet op het podium, waar de artiesten voortaan in de volle zon staan, maar dat kon een klasbak als Hummel niet deren om er tijdens zijn set méér dan voor 100% te gaan. Dat Hummel geïnspireerd is door zijn illustere voorgangers, werd al snel duidelijk. Met “Blues Stop Knockin’” van de betreurde Lazy Lester, nam hij ons mee terug naar Moulin Blues waar hij in 2012 al op het podium stond, de Chicago slow blues “Double Trouble” van Otis Rush nam hij op met Junior Watson (‘Hard Lovin 1990s’ - 1992) en “Stop Messin’ Round” is zijn link met Peter Green en Fleetwood Mac. Zijn grote liefde voor Little Walter legde hij vast op ‘Blue and Lonesome: Tribute to…’ (2012) en dat liet hij ook hier horen. Samengevat: na jaren wachten, opnieuw een TOP optreden van Mark Hummel op Belgische bodem!

JOHN “DEL TORO” RICHARDSON is een Texaanse blues gitarist met Mexicaanse roots uit Houston. Zijn Mexicaanse oma toerde het land door met een mariachi-band en ook zijn ooms waren muzikaal erg actief. John erfde rond zijn 20ste van hen de gitaarmicrobe en startte zijn carrière in de muziek scene rond Houston. Aanvankelijk speelde Jonh samen met zijn muzikale ooms en veranderde hij zijn naam in Jonn “Del Toro” Richardson, aka “The Texas Bull”. Door zijn samenwerking met Diunna Greenleaf, als lid van The Blue Mercy Blues Band en o.w.v. zijn steun aan het Blue Shoe Project in Dallas, werd hij in 2005 genomineerd tijdens de IBC in Memphis (TN). Vanaf dan waren zijn pikante Texas blues en een vleugje Latino, omlijst door krachtige zang, de ingrediënten die zijn internationale carrière bepaalden. Richardson werkte live al samen met Hubert Sulim, Pinetop Perkins, Otis Taylor. Na zijn studio debuut ‘Get Your Noze Outta My Bizness’ (2005) werkte John op ‘Time Slips On By’ (2010) samen met Rich DelGrosso en op ‘Tengo Blues’ (2015), met producer Anson Funderburgh. Mede door de Franse begeleidingsband (Pascal Delmas: drums, Antoine Escalier: bas & Vincent Polletvillard: keys) haalde Del Toro het beste uit zichzelf. Dit bleek uit o.a. “Shake That Thang”, “Tall Pretty Baby”, ”Wild Ride” en in de opzwepende finale, die iedereen -ook de niet Salsa-kenners- aan het dansen zette. Samengevat: een lang, zweterig en nog lang bij blijvend feestje. Stierlijk vervelen met deze “Del Toro”? NOOIT!

In 2014 in Colne (Lancashire) tijdens de British Blues Awards, ontving de toen 22-jarige blues gitarist, LAURENCE JONES de 1ste van 3 op rij, "Young Artist of the Year" award. Jones begon op zijn 7de met een blues band en debuteerde in 2012 met ‘Thunder In the Sky’. Dit betekende het begin van een explosieve carrière, met toeren in de UK en Europa. In 2013 vroeg Walter Trout hem voor zijn UK tour en tekende Jones een platen contract bij Ruf Records. Zijn label debuut en zijn 2de studio album ‘Temptation’ werd in 2014 opgenomen in de legendarische Dockside Studio in Louisiana, met als gasten Walter Trout, Aynsley Lister, Yonrico Scott, Charlie Wooton en producer/gitarist Mike Zito. Als opvolger van ‘What’s Gonna Be’ (2015) volgde er Jones’ 4de solo studio album ‘Take Me High’ (2016), dat hij nog opnam met zijn ondertussen “vertrouwde” ritme sectie: de altijd vriendelijke Roger Inniss: bas & Phil Wilson: drums, percussie. Na 2 jaar debuteerde hij in 2018 bij Top Stop Music, waar ‘The Truth’, zijn vijfde studio album verscheen. Nog geen jaar later bracht hij het titelloos debuut album met de Laurence Jones Band uit. Met 10 (van de 11) originele nummers en 1 Lennon & McCartney-cover trok hij voor de opnames met Bennett Holland (keys), Phil Wilson (drums, percussie) & Greg Smith (bas) naar Miami. De producer was opnieuw Gregory Elias. Met veel extra decibels, wat blues maar vooral veel rock, stak Jones voor zijn diehard fans snel knoerthard de vlam-in-de-pan met o.a. zijn nieuwste poppy single “You’re Not Alone” en nog méér opwindend fraais uit zijn nieuwe album terwijl ik er even tussenuit kneep, voordat mijn trommelvliezen scheurden. Maar wie ben ik, zou ik anno 2023 durven stellen?...

THE KEESHEA PRATT BAND zit, sinds hun 1ste plaats tijdens de IBC-competitie #34 in 2018, in de lift. De in Houston gevestigde band, doet denken aan oldskool Motown. Het 8-koppige, muzikale collectief leent zijn energie en passie aan traditionele en hedendaagse blues. Door hun muzikale flexibiliteit kan ze genres als jazz, Southern rock, soul, gospel en country feilloos aan. Keeshea’s soulvolle zang is Mississippi geïnspireerd. Ze wordt ondersteund door een getalenteerde en diverse groep zangers en muzikanten die 5 Amerikaanse staten (TX, CA, LA, AR, MS) en Japan vertegenwoordigen. Misaki Nishidate, de vrouwelijke Japanse trompettiste, maakt deel uit van een 3-koppige blazerssectie. De line-up bestaat uit Shawn Allen (muziekdirecteur, bassist en zang), Brian Sowell (leadgitaar en zang), Dan Carpenter (sax), Misaki Nishidate (trompet), James Williams III (trompet) en Nick Fishman (drums). The Keeshea Pratt Band bracht hun album ‘Believe’ uit in 2018. Het toetje van vandaag was er een om duimen en vingers af te likken. Met de strakke KPB die bestaat uit Kevin Brian Sowell (gitaar), Patrick Williams (drums), Daniel Carpenter (sax), Eugene Botts (keys), James Williams III (trompet) en de uitzonderlijke bassist/songwriter Shawn Allen, speelt ze al meteen met “Home to Mississippi” direct al haar troeven uit. Haar stem, présence, moves en vakmanschap zijn Keeshea’s tools waarmee ze verder alles opbouwt naar hoogtepunten toe als Little Walter’s “My Babe” dat een New Orleans-update kreeg, de gospel “When the Saints…”, Rockin’ Sidney’s “Don’t Mess With My Toot Toot”, “Have a Good Time Y’All” en “The Blues Is Alright”. Genoeg is nooit genoeg voor Sheekea. Er volgt, terwijl ze van links naar rechts over het podium draaft, als éérste de trap naar beneden neemt en voor Sowell tijd maakt voor enkele solo’s, het publiek meesterlijk bespelend, verder nog o.a. “I Got to Move”, “Miss You” en -“special for the ladies”- “Proud Mary”… Een optreden/show die zal bijblijven! Beluister zeker het interview dat we ’s morgens met haar deden op de Rootstime-website!

ROOTSTIME QUOTE: “Op de tweede SWING 2023-dag was het niet alleen zweten in de gloeiende zon, maar ook door de muziek van aankomend Nederlands talent LUTHER’S, het Duitse duo met Belgische drummer, MUDDY WHAT? en de unieke Britse KYLA BROX. Dat veteraan MARK HUMMEL de blues legendes kent liet hij horen, wie JOHN DEL TORO RICHARDSON is zullen velen nu wel weten en dat rocken voor LAURENCE JONES nog luider moet is duidelijk. Tenslotte was er nog de wervelende KPB, de 7-koppige KPB met frontdame, KEASHEA PRATT: de herboren Tina, de zus van Sugaray Rayford… Zij kreeg de ganse meute op het plein aan het dansen en meezingen. Beter en méér memorabel kon dag 2 op Swing in Wespelaar niet eindigen!...”

Eric Schuurmans

MOJOJAMSESSIONS :: VIDEO 1 - VIDEO 2 - VIDEO 3 - VIDEO 4